Categorieën
Analyses Voorpagina

De glorieuze toekomst van 50Plus

De SP is de enige partij op links die onverkort en compromisloos ‘nee!’ zegt tegen alles wat het kabinet voorstelt. Dat maakt Emile Roemer en de zijnen momenteel zo populair. Aan hen kleeft niet de geur van compromissen, inmiddels voor veel kiezers codetaal voor ‘bereidheid tot bezuinigen’. Maar wat als Roemer straks ook aan de onderhandelingstafel plaatsneemt? Wat dan?

Griekenland. De euro. Crisis. Dreigende werkloosheid. Poolse busjes in je straat. NedCar. Stakende schoonmakers. De nullijn (behalve voor veelverdieners, zo blijkt.) Bevroren huurmarkt. Zorgkosten. Dalende huizenprijzen. Banken die geen hypotheken meer afsluiten. Hogere huren. Eigen risico. Pensioenen. AOW-leeftijd. Wel of geen hypotheekrenteaftrek. Omvallende scholen.

In korte tijd krijgt de kiezer wel érg veel op zich af. Het geld vliegt de portemonnee uit, daar komt steeds minder voor terug, en dat is men zat. De vraag ‘krijgt mijn kind het nog wel zo veel beter dan ik?’ wordt steeds prangender. En dan komt er naar alle waarschijnlijkheid een nieuwe bezuinigingsronde aan die mensen nog eens extra gaat raken.

Slechts één oppositiepartij profiteert. Juist nu duidelijk wordt dat Rutte en Verhagen nieuw onheil uit gaan storten over Nederland, rennen kiezers naar de SP. Wat maakt die partij zo anders dan de anderen?

In het kort: vasthouden aan de ingezette strategie en die consequent doorvoeren in alles. De SP roept vanaf het begin van deze regeerperiode consequent ‘nee!’ tegen ieder kabinetsvoorstel dat ingrijpt in de sociale voorzieningen.

Op een nette, doch niet mis te verstane wijze weigert Roemer ieder compromis en valt hij andere linkse oppositiepartijen aan die het toch wagen deals te sluiten met de Gebrilde Satan in het Torentje, zoals Groenlinks (Kunduz) en de PvdA (pensioenen). Daar komt bij dat deze partijen plus D66 verkennende onderhandelingen voerden met Rutte. Daarmee laadden zij de verdenking op zich dat ook zij best de bezuinigingsbijl wilden hanteren.

Toen de gesprekken klapten, deden ze de SP een cadeautje: ze schreeuwden om het hardst dat ze bereid waren geweest tot harde hervormingen en bezuinigingen, om maar niet de schuld van de mislukking te hoeven krijgen. Roemer had daarna alle recht van spreken toen hij zei dat de SP de enige echte oppositiepartij was tegen dit kabinet.

Hard gelag
Maar Roemer’s strategie mag dan nu zijn vruchten afwerpen, hij heeft straks wel een probleem. Want stel, er komen morgen verkiezingen en de SP wordt op links de grootste. Dan nog zal de SP voor het eerst op landelijk niveau compromissen moeten sluiten. Net als Geert Wilders nu last heeft van overgelopen ex-SP’ers die weer teruggaan naar de SP omdat zij zien dat Wilders hen belazerde, zo zal een flinke groep kiezers zich van de SP afkeren zodra Roemer deals gaat sluiten.

Dat heeft voor de Nederlandse politiek één voordeel. Als ook vluchtheuvel SP compromissen gaat sluiten omwille van de betaalbaarheid van de sociale voorzieningen in de toekomst, betekent het dat straks alle partijen het eens zijn dat dit onvermijdelijk is. Dan zijn we het daar tenminste allemaal over eens en kan begonnen worden aan het vormgeven van een realistische solidariteit die antwoord geeft op de vraag of onze kinderen het net zo goed krijgen als wij.

Hoewel. Er is dan altijd nog vluchtheuvel 50Plus. Op naar de 50-plus zetels!