Categorieën
Analyses Voorpagina

Mogen ze wat hoger, die dijken?

Nederland, waterland. Zoals Nederlanders al eeuwen vechten tegen het water om de voeten droog te houden, zo eisen ze nu dijkgraven die de globalisering, de gevolgen van de eurocrisis, Polen, Bulgaren en Roemenen buiten de deur houden. En dat is echt niet meer alleen voorbehouden aan SP- en PVV-stemmers.

Angst heerst niet alleen onder de laagopgeleiden aan de scherpe flanken van het politieke spectrum. Alle kiezers maken zich zorgen om de toekomst. Misschien niet direct die van henzelf, maar dan toch zeker die van hun kinderen. Het verschil was tot nu toe dat die angst bij veel kiezers in het midden een lagere prioriteit had. Wie hoog en droog zit maakt zich nu eenmaal minder snel zorgen over de gevolgen van een overstroming. Maar ook bij hen begint het nu te knagen.

Zie het staatje links, van onderzoeksbureau Ipsos/Synovate. Dat ondervroeg Nederlanders van alle rangen en standen waarop niet bezuinigd mag worden. Kort samengevat: ‘niet op mijn portemonnee!’. Als er al bezuinigd moet worden, dan alleen op uitgaven die geld buitengaats brengen.

Politici kennen dit staatje maar al te goed. Wilders heeft het boven zijn bed hangen. Het verschil met de SP is vooral dat die partij al 20 jaar langs deze lijnen opereert, waar Wilders pas vrij recent is gaan shoppen in de supermarkt van de angst.

Politici van de middenpartijen kennen het staatje natuurlijk ook. Het bestaat immers al jaren en de percentages zijn in al die jaren niet zoveel verschoven. Maar het verschil zit hem in de prioritering in de hoofden van kiezers.  Publicaties aan de hand van cijfers van het Nationaal Kiezers Onderzoek  (NKO) wijzen dat verkiezing na verkiezing uit.

Veel CDA’ers en PvdA’ers bijvoorbeeld vonden lang dat niet gesneden mocht worden in ontwikkelingssamenwerking. Die internationale solidariteit brokkelt af nu bijvoorbeeld de onzekerheid over eigen pensioenen steeds groter wordt, de zorgkosten steeds meer stijgen en Nederland desondanks miljarden stopt in falende economieën als Griekenland. Waarom zou je geld ergens anders over de balk  smijten als iedere euro hier keihard nodig is?, is de redenatie die zich bij steeds meer mensen opdringt. En dat heeft weinig met de links-rechts discussie te maken.

Eigen voorzieningen eerst
Niks is makkelijker voor politici dan bezwerend roepen dat alles kan blijven zoals het was, zolang we de dijken maar ophogen en het water buiten houden.

Maar de nare eigenschap van dijken is dat ze maar beperkt houdbaar zijn tegen aanhoudend watergeweld. Na verloop van tijd raken ook de beste dijken verzadigd en breken ze door. Bovendien zou iedereen nu toch moeten weten dat overstromingen juist plaatsvinden in het binnenland. Niet de grote boze buitenzee maar de vertrouwde rivieren en de zwakke dijkpunten binnen de landsgrenzen vormen de grootste bedreiging. De in het buitenland ontspringende rivieren brengen in Nederland het geld binnen. Die afsluiten heeft weinig zin.

Nederland zit met sociale deltawerken die prima bestand waren tegen de uitdagingen van de vorige eeuw. Met alleen het afbrokkelende beton van die werken bijvullen en oppoetsen, zoals de SP en PVV voorstellen, kom je er niet. De deltawerken en dijken simpelweg afbreken, zoals partijen als de VVD en D66 voorstellen, is duidelijk ook geen goede remedie voor wie overstromingen wil bestrijden.

Nodig zijn nieuwe sociale deltawerken die voor rustiger vaarwater zorgen. De partij die erin slaagt een toekomstperspectief met  nieuwe deltawerken te ontwerpen en dat overtuigend voor het voetlicht kan brengen, is vrij letterlijk de partij voor de toekomst.

Één reactie op “Mogen ze wat hoger, die dijken?”

Een wel erg makkelijk verhaal. Je kiest een metafoor waarmee je er goed uitkomt en dan kom je met je eigen angstverhaal voor d eSP en de PVV. Jij bent bang, het meest natuurlijk voor de SP. Die heeft een verhaal, jouw club niet!

Reacties zijn gesloten.