Tag: Middelkoop

Categorieën
Analyses Meningen Voorpagina

Gaat Van Middelkoop bungelen? En wat wist Balkenende?

Blijkens  dit bericht wil Minister van Defensie Eimert van Middelkoop van de redactie van radioprogramma Argos de bewijzen inzien voor hun stelling dat Nederlandse commando’s in 2001 en 2002 meevochten met Amerikaanse soldaten terwijl het mandaat dat niet toeliet. Van Middelkoop’s actie is opmerkelijk omdat die stap helemaal niet nodig zou hoeven zijn. Van Middelkoop is als minister toch overtuigd van de eerlijkheid van zijn staf? Of is dat niet het geval en twijfelt hij, heeft hij extra bewijzen nodig? En wat weet Jan Peter Balkenende, die tenslotte in 2001 en 2002 minister-president was?  

UPDATE: Nu blijkt dat VVD-minister Frank de Grave in augustus 2000 al aan de Tweede Kamer heeft laten weten dat in principe “zes soorten geheime missies” zijn toegestaan om uit te (laten) voeren door het Korps Commando Troepen. Dat is staand beleid, dus met toestemming van de Tweede Kamer van destijds, maar: slechts een select groepje ministers weet wat voor soorten missies dat zijn. Een Diepe Keel suggereert dat minister Van Middelkoop dit misschien helemaal niet wist, en de vraag is nu of die ‘zes geheime missie-soorten’ ook vielen onder het Afghanistan-mandaat. The plot thickens… 

Lees verder “Gaat Van Middelkoop bungelen? En wat wist Balkenende?”
Categorieën
Analyses Meningen Voorpagina

Maakten Nederlandse commando’s steensoep?

Ik ken een Amerikaanse generaal uit de Tweede Wereldoorlog die zich nu waarschijnlijk een breuk lacht in zijn graf: George S. Patton. Deze rechtse houwdegen maakte zich in zijn veldtochten tegen de Nazi’s niet bepaald geliefd bij zijn superieuren door zijn zogenaamde ‘versterkte verkenningen’ . Had Patton het bevel gekregen om ergens halt te houden en zinde dat hem niet, dan stuurde hij er een ‘reconnaissance in force’ op uit, een ploeg verkenners die van Patton de opdracht kreeg verzeild te raken in gevechten met Duitse eenheden, opdat Patton wel móest reageren — en hij dus de bevelen aan zijn laars kon lappen. Wellicht dat de Nederlandse troepen in Afghanistan nu dezelfde grap uithalen.

Patton noemde zijn methode de ‘Steensoep-methode’, genoemd naar het fabeltje, en hij paste hem veelvuldig toe. Een zwerver klopte eens aan bij een vrouw die alleen woonde, ver buiten de bewoonde wereld. De zwerver had honger, zei hij, maar zei tegen de vrouw dat hij soep kon maken van stenen, en vroeg of hij haar soepketel mocht gebruiken en water kon krijgen. Geïntrigeerd zei de vrouw ‘ja’ en de zwerver ging aan het werk. Ze zag door het raam hoe de zwerver inderdaad stenen in het water deed. Na een half uur kookte het water en de zwerver klopte weer aan. De soep vorderde, nu waren alleen nog wat wortels, selderij en wat uien nodig. De nieuwsgierige vrouw stemde toe en nog eens een half uur later klopte de man weer aan; de soep was bijna klaar, er was alleen nog wat peper en zout nodig. Tien minuten later was de soep klaar en de vrouw kwam naar buiten. “Alstublieft,” zei de zwerver nadat hij al twee koppen op had, “steensoep!” “Lekker, maar…” stamelde de vrouw na het proeven, “dat lijkt wel gewoon groentensoep…”

Patton haalde de ‘grap’ menigmaal uit, vaak ten koste van de soldaten die hij op ‘verkenning’ stuurde, en zorgde zo regelmatig dat hij toch die paar kilometers verder op kon rukken dan de bevelen stipuleerden. En dit gevalletje in Afghanistan ruikt ook héél erg naar groentensoep…